Op 20 juni stroomde de zaal in Pakhuis de Zwijger vol donateurs en supporters van UNHCR, om meer te weten te komen over het werk van UNHCR wereldwijd en kennis te maken met de collega’s hier in Nederland. Maar vooral om met elkaar stil te staan bij het lot van mensen op de vlucht, juist op Wereld Vluchtelingendag. Hoe hebben bezoekers de avond beleefd?
Foto: UNHCR/Niek Schuil-Heemskerk
© Foto: UNHCR/Niek Schuil-Heemskerk
Meer dan de helft van al die mensen op de vlucht is kind, blijkt uit het meest recente Global Trends Rapport, dat op de vooravond van Wereld Vluchtelingendag verscheen. Daarom stelden we kinderen op de vlucht centraal tijdens onze donateursavond.
Na een introductie door Saskia Baar, hoofd Marketing en Private Partnerships bij UNHCR, bekeken we met elkaar de korte film Dream Diaries en de documentaire Watani, my homeland. Tijdens het nagesprek kwamen de filmmakers aan het woord, en spraken hulpverlener Arie en vluchteling Fariha* over hun ervaringen.
Watani, my homeland brengt op een intieme manier in beeld hoe een Syrisch gezin gedwongen wordt de keuze te maken om te vluchten. Als de documentaire is afgelopen, blijft het stil in de zaal. De emotie is bijna tastbaar. Filmmaker Mahmoud Othman komt aan tafel om toelichting te geven, en ook Fariha schuift aan.
Fariha is als kind uit Afghanistan gevlucht, teruggekeerd en als volwassen vrouw gedwongen om opnieuw te vluchten. Tijdens de documentaire liep Fariha een aantal keer de zaal uit. “Het is voor mij allemaal zo herkenbaar. Ik vind het moeilijk om naar de beelden te kijken.” Ze verexcuseert zich vervolgens voor haar Nederlands: “Ik heb in een AZC in Friesland gewoond en heb dus eerst Fries geleerd!” Ze vertelt ons over de moeilijke periodes in haar leven en de noodzakelijke hulp die ze ontving van UNHCR.
Arie van der Stel, onze collega uit Griekenland, licht toe hoe hulp van UNHCR er in praktijk uitziet. Arie werkt inmiddels twee jaar als Protection Officer in Griekenland. Hij legt onder meer uit hoe belangrijk het is voor kinderen om een veilige plek te hebben waar ze kunnen leren en spelen, en hoe UNHCR samenwerkt met verschillende hulporganisaties en de overheid om hulp aan vluchtelingen zo effectief mogelijk in te zetten.
“Wat een aangrijpende avond,” is een veelgehoorde reactie na afloop, en: “Heel indrukwekkend om te zien hoe betrokken hulpverleners zijn.” Sommige bezoekers krijgen tranen in hun ogen als we hen vragen naar hun ervaring van de avond. De documentaire en het nagesprek hebben diepe indruk gemaakt. “Het raakt me heel erg.”
Ook voor ons, medewerkers van UNHCR in Nederland, was het een avond om niet te vergeten. We zijn onder de indruk van de oprechte interesse en betrokkenheid van onze donateurs en supporters. Het was bijzonder waardevol om in gesprek te zijn met jullie: de mensen die het mogelijk maken dat UNHCR haar werk kan doen. Samen staan we klaar voor mensen op de vlucht!
*De naam Fariha is uit veiligheidsoverwegingen gefingeerd.
Bezoekers sluiten zich gedurende de avond aan bij de petitie #WithRefugees.
Deel op Facebook Deel op Twitter