In 2011 was de wereld getuige van het begin van wat een van de grootste humanitaire en vluchtelingencrises in de recente geschiedenis zou worden. Inmiddels duurt de crisis in Syrië al 10 jaar. Na 10 jaar staat niet alleen de toekomst van een hele generatie Syriërs, maar ook die van Syrië en die van de hele regio op het spel.
UNHCR schaalt hulp op voor ontheemde Syriërs die terugkeren naar Oost-Aleppo. © UNHCR/Vivian Tou’meh
De situatie van vluchtelingen en gastgemeenschappen is na tien jaar moeilijker dan ooit. De toenemende behoeften zijn vergelijkbaar met een nieuwe noodsituatie, en eerdere vooruitgangen op het gebied van het opbouwen van zelfredzaamheid van vluchtelingen dreigen verloren te gaan.
Toen het geweld in 2011 snel escaleerde in Syrië, duurde het slechts weken voor duizenden gezinnen – op de vlucht voor geweld en vernietiging – in buurlanden aankwamen, op zoek naar veiligheid. In de jaren die daarop volgden werden miljoenen Syriërs gedwongen hun huizen te verlaten terwijl het conflict door woedde.
Voor miljoenen Syriërs is het leven als vluchteling de nieuwe norm geworden – maar het is niet normaal. Waarvan velen hoopten dat het een tijdelijke en buitengewone situatie zou zijn, werd al snel gewoon.
Tegenwoordig zijn er in totaal meer dan 13 miljoen Syriërs op de vlucht. 6,7 miljoen Syriërs zijn ontheemd in hun eigen land. Daarnaast vluchtten zo’n 6,7 miljoen Syriërs het land uit. Zij worden opgevangen door 130 landen over de hele wereld. De meesten (80%) worden echter opgevangen in buurlanden, zoals Turkije, Libanon, Jordanië, Irak en Egypte.
Dit is de grootste vluchtelingencrisis ter wereld, maar toch dreigt deze zichtbaarheid te verliezen. En dat terwijl zowel Syrische vluchtelingen als de gastgemeenschappen die hen opvangen onder steeds meer druk komen te staan door toenemende armoede. Vier van de vijf Syrische vluchtelingen wereldwijd (meer dan 5,5 miljoen mensen) wonen in de regio, in landen in de buurt van Syrië.
De Syrische weduwe van vijf kinderen Ronia Metwali woont met haar kinderen in vluchtelingenkamp Domiz, in het noorden van Irak. © Andrew McConnell
Mustafa en zijn zoon zitten buiten zijn geïmproviseerde supermarkt in het Bardarash Refugee Camp, Irak. © UNHCR/Firas Al-Khateeb
Hakima, 21, uit Deir ez-Zor in Oost-Syrië, met haar baby Jad in de vluchtelingennederzetting Bar Elias in centraal Libanon. Hakima is al vijf jaar in Libanon en woont met haar man in het huis van haar zwager, nadat dat van hen overstroomde tijdens storm Norma. © UNHCR/Diego Ibarra
Burgers die door het conflict in Syrië zijn ontheemd, doorzoeken de ruïnes van hun huizen nadat ze zijn teruggekeerd naar de noordelijke stad Aleppo. © UNHCR/Antwan Chnkdji
Hoewel deze vluchtelingencrisis minder aandacht krijgt in de media, is de crisis niet voorbij. Het aantal Syrische vluchtelingen is de afgelopen jaren zelfs nauwelijks afgenomen.
Na 10 jaar wordt het leven van vluchtelingen niet makkelijker, maar moeilijker. Hun economische situatie verslechtert: meer dan 70 procent van de vluchtelingen leeft in armoede. Ook nemen de risico’s op kinderarbeid en vroege huwelijken toe, vooral door de verwoestende impact van de COVID-19-pandemie.
Dit is een crisis die vooral kinderen en jongeren treft: 45% van de Syrische vluchtelingen in de regio is jonger dan 18 jaar. Zij hebben onderwijs nodig, een thuis, en genoeg te eten. Dit is de beste investering die kan worden gedaan in de toekomst van Syrië.
UNHCR heeft de afgelopen tien jaar elke dag gewerkt om gevluchte Syriërs helpen. Van het ontvangen van de eerste 5.000 Syrische vluchtelingen die in 2011 in Libanon aankwamen, tot het bieden van levensreddende hulp aan de duizenden gezinnen die halsoverkop probeerde te ontsnappen aan de nieuwste gevechten in Noord-Syrië eind 2019 en 2020: wij zijn er om hen op te vangen, te beschermen en samen met hen te bouwen aan een nieuw bestaan.
Hulp is nog steeds hard nodig. Help ons om Syriërs steun en bescherming te bieden.
Deel op Facebook Deel op Twitter
