Een groot deel van Deir-ez-Zor, de grootste stad in Oost-Syrië, is door jarenlang geweld helemaal verwoest. Honderdduizenden inwoners zijn gevlucht. UNHCR helpt gezinnen die terugkeren.
Samar (uiterst rechts), een weduwe en moeder van negen kinderen, keerde na acht jaar van ontheemding terug naar haar huis in de stad Deir-ez-Zor en ontdekte dat het zwaar beschadigd was. UNHCR hielp haar reparaties uit te voeren. © UNHCR/Vivian Tou'meh
Naast de uitgedroogde velden, wat ooit vruchtbare oevers van de rivier de Eufraat waren, staat een groep boeren. De groep is blij en er wordt “Alhamdulillah!” (God zij geprezen!) geroepen. Voor het eerst in een lange tijd stroomt er weer water. Het irrigatiesysteem is gerepareerd en via betonnen kanalen stroomt het water naar de verdorde velden.
“Water is belangrijk voor ons leven en voor ons vee,” vertelt Abu Ahmed, een boer uit Al-Keshmah, een dorp aan de rechteroever van de rivier. Vorig jaar leidde het extreme te kort aan regenwater tot de ergste droogte in Syrië in 70 jaar. Dit ging gepaard met schade aan de irrigatiesystemen die essentieel zijn, waardoor ongeveer 40 procent van de landbouwgrond in Syrië geen betrouwbare watervoorziening meer heeft.
Deir-ez-Zor en de omlegen gebieden zijn geschaad door de crisis. Door jarenlang geweld en onrust is naar schatting 75 procent van de infrastructuur beschadigd of vernietigd. Honderdduizenden inwoners sloegen op de vlucht. Maar nu het water weer langzaam terugstroomt in de gebieden rond de stad, keren gezinnen die waren ontheemd terug.
Samar (57) is weduwe en moeder van negen kinderen die na acht jaar ontheemding terugkeerde. Toen ze haar huis voor het eerst zag, herkende ze het nauwelijks. De deuren en ramen waren verdwenen en het dak en de muren waren zwaar beschadigd. “We moesten de ramen en deuren afdekken met plastic. De kinderen kregen het ijskoud in de winter. We verzamelden hout om onszelf warm te houden”, vertelt Samar.
Zoals veel repatrianten hadden ze geen stromend water en elektriciteit. Werkgelegenheid en essentiële diensten zoals onderwijs en gezondheidszorg waren schaars. De COVID-19- pandemie, samen met de aanhoudende economische crisis, bracht extra zorgen met zich mee. Door deze aanhoudende factoren is het moeilijk voor Samar en anderen zoals zij om weer op de been te komen.
Om de stad weer op te bouwen en de inwoners de mogelijkheid te geven om hun leven weer op te starten, biedt UNHCR samen met haar partners programma’s aan die steun bieden. Dit gebeurt op verschillende manieren, waaronder door het repareren van huizen en scholen.
Samar haar familie was een van de 105 repatrianten in Deir-ez-Zor wiens huis vorig jaar werd gerepareerd door UNHCR. De muren en het dak werden volledig hersteld en in het huis zijn nieuwe deuren, ramen, water- en sanitaire voorzieningen geplaatst.
De reparaties hebben Samar en haar kinderen stabiliteit en troost gegeven. “Mijn man heeft dit huis met zijn eigen handen gebouwd”, legt Samar uit. “Het enige wat mije nu gelukkig maakt, is dat ik weer in mijn eigen huis en mijn eigen buurt woon, met de herinneringen aan het leven met mijn gezin.”
UNHCR heeft hulp geboden door het opbouwen van scholen en het openen van gemeenschapscentra om ondersteunende diensten te bieden, zoals juridische bijstand en bijlessen. Daarnaast worden de straten voorzien van lantaarnpalen op zonne-energie om de buurt veiliger te maken voor de bewoners.
Ook heeft UNHCR voorzien in zaden en kunstmest voor 100 gezinnen, zodat zij hun grond weer kunnen gebruiken om eten op te verbouwen en zijn de irrigratiestations gerepareerd. Het irrigatiestation in Al-keshmah levert nu water aan meer dan 1.000 hectare land waar ongeveer 25.000 mensen van profiteren.
Een van de boeren in Al-Keshmah die in 2018 terugkeerde naar het gebied na vele jaren ontheemd te zijn geweest, vatte samen hoe het voelde om weer terug te zijn: “We hebben ons land verlaten, maar ons hart is altijd gebleven.”
Boeren uit het dorp Al-Keshmah kijken toe hoe water van een gerepareerd irrigatiestation door kanalen naar hun land in Deir ez-Zor, in het oosten van Syrië, begint te stromen. © UNHCR/Vivian Tou’meh
Deel op Facebook Deel op Twitter
