EPISODE 4: Leergierig in Za’atari

Bekijk snel aflevering 4: "Leergierig in Za’atari":
 

@ UNHCR

“In Syrië zaten er 45 meisjes in mijn klas, ” vertelt Nisreen; “In de pauze speelden we buiten en we maakten vaak samen huiswerk. We hielden van onze leraren – en zij hielden ook van ons. Ik weet niet wat er is gebeurt met de andere meisjes uit mijn klas, of met de leraren.”
Toch weer samen
“Mijn favoriete docent was mijn leraar Arabisch, ze heette Samia. We waren als vrienden en we maakten veel lol tijdens de les. Ze was een goede docent en ze maakte ons blij. Ik heb haar nooit meer teruggezien en ik heb nooit meer iets van haar gehoord. Maar ik heb mijn beste vriendin hier teruggevonden. Sulaf en ik waren bevriend sinds de eerste klas. We deden alles samen. Haar familie vluchtte eerder weg uit Syrië dan wij deden. Gelukkig zijn we nu weer samen.”
Druk lesrooster
“’s Ochtends ga ik eerst naar school, waar ik wiskunde, Arabisch en Engels leer. Soms vind ik het moeilijk als een docent iets vraagt wat me herinnert aan Syrië. Het herinnert me aan dat wat we allemaal achter moesten laten. Na mijn lessen op school ga ik naar het opleidingscentrum, waar we verschillende praktijkvakken krijgen We leren bijvoorbeeld over gezondheidszorg, koken en fotografie. Maar mijn favoriete vak is journalistiek.”
Ik heb altijd al journalist willen worden. Ik wil verslag doen van de realiteit. Ik wil geen verhalen verzinnen. En ik zou willen dat ik nu al journalist was, zodat ik de gebeurtenissen van dit kamp zou kunnen verslaan. Hoe mensen hier leven. Hoe het leven vroeger was en hoe hun leven is veranderd.
- Nisreen