UNHCR logo
  • Doneer
  • DO YOU NEED HELP?
UNHCR logo
  • Zoek
  • België
  • Menu

Choisissez une langue pour cette section :

Français Nederlands

Choisissez une langue pour notre site mondial :

English Français Español عربي
Sélectionnez le site d'un pays :
  • Doneer
  • DO YOU NEED HELP?

Delen

Facebook Twitter
  • Over Ons
    • Wie we zijn
    • Wie we helpen
    • Waar we werken
    • Cijfers over vluchtelingen
    • Onze waarden
    • Ambassadeurs
    • Geschiedenis
    • Wereldvluchtelingendag
    • Nansen Refugee Awards
    • Wereldwijd Vluchtelingenpact
    • Vacatures
    • Contact
  • Activiteiten
    • Wat doet UNHCR in België?
    • Bescherming
    • Cash Bijstand
    • Duurzame oplossingen
    • Evenementen
    • Gezinshereniging
    • Het Global Refugee Forum
    • Hulpverlening
    • Staatloosheid beëindigen
    • Innovatie
    • Klimaatverandering en ontheemding
    • Medische zorg
    • #MissionKakuma
    • Onderwijs
    • Werk en economische integratie
    • Winternoodhulp
    • Bescherming van individuen
  • Noodhulp
    • Oekraïne
    • Afghanistan
    • Centraal-Afrikaanse Republiek
    • Coronavirus
    • Democratische Republiek Congo
    • Ethiopië
    • Europa
    • Irak
    • Jemen
    • Rohingya
    • Sahel
    • Somalië
    • Syrië
    • Venezuela
  • Nieuws & media
    • Nieuws
    • Rapporten en publicaties
    • Begrippenlijst
    • Mediacontacten en nuttige links
    • Verslaggeving over vluchtelingen
    • Nieuwsbrief
  • Campagnes
    • Step With Refugees
    • Vluchtelingen aan het woord
    • Cities With Refugees
    • Below Zero
    • #BuddiesWithRefugees
  • Wat jij kan doen
    • Doneer
    • Jouw impact
    • Steun ons met uw bedrijf
    • Start een actie
    • Word vrijwilliger
    • Nieuwsbrief
    • Lesgeven aan vluchtelingen
    • Lesgeven over vluchtelingen
Recherche UNHCR
Fermer la recherche
 
  • Accueil

Mijn advies voor andere kinderen, als vluchteling uit Oekraïne? Waardeer wat je hebt

In Odessa piekerde tiener Daria over haar huiswerk en haar band met familie en vrienden. Na te hebben moeten vluchten voor de oorlog, moedigt ze haar leeftijdsgenoten aan zich niet druk te maken over de kleine dingen.

25 mei 2022

Daria, 15 jaar oud, zingt een traditioneel lied uit haar vaderland, Oekraïne, in het onderkomen van haar familie in Chisinau, Moldavië.

Daria, 15 jaar oud, zingt een traditioneel lied uit haar vaderland, Oekraïne, in het onderkomen van haar familie in Chisinau, Moldavië.

Op een ochtend in de vroege weken van het conflict dat in februari uitbrak in Oekraïne, werd de wereld van 15-jarige Daria Nastasiuk overhoop gegooid. Ontploffingen in de buurt van haar huis in Odessa schudden haar wakker en haar moeder vertelde haar gejaagd dat ze moesten vluchten.

Met acht opeengeduwd in hun auto waren ze meer dan 24 uur onderweg, op wegen die vastliepen met duizenden andere vluchtelingen. Tot ze de nabijgelegen grens met Moldavië bereikten—en daarmee ook veiligheid vonden.

Daria raakte gescheiden van haar vader, haar vrienden en haar dagdagelijkse leven. Ze bracht de voorbije maand door met haar moeder en jongere broer in de Moldavische hoofdstad, Chisinau, in de studentenkoten van een universiteit, die de overheid ombouwde tot een opvangcentrum voor Oekraïners. Daria is één van de meer dan 460.000 vluchtelingen die sinds eind februari de grens overstaken van Oekraïne naar Moldavië.

  • Lees ook: Kijk hier hoe je vluchtelingen uit Oekraïne kan helpen

In dit artikel staat Daria stil bij de recente ontwrichting van haar leven, de psychologische gevolgen ervan en het advies dat zij aan andere tieners zou geven die nooit hun thuis zijn moeten ontvluchten. Haar woorden werden bijgewerkt om een bondige en heldere tekst te bekomen.

Voor de oorlog had ik veel vrienden. We gingen vaak uit, maakten samen huiswerk, bezochten elkaar thuis om thee te drinken en naar muziek te luisteren. Gewoon plezier maken. De sfeer was rustig en vredig. Alles was perfect.

De grootste problemen die ik toen had, draaiden rond mijn studies of ruzies met mijn vrienden en ouders. Nu besef ik dat ik geen serieuze problemen had. Ik maakte mij gewoon zorgen om de kleine dingen.

Toen de oorlog uitbrak, kwam er een avondklok en moest iedereen binnenblijven. Je kon niet naar buiten gaan. Er was geen les, want alle scholen werden gesloten.

We vertrokken de dag nadat de ontploffingen begonnen. Toen ik ze voor het eerst hoorde, was ik aan het slapen. Ik dacht dat iemand me probeerde wakker te maken om naar school te gaan. In plaats was het mijn moeder die me wakker maakte en zei dat ik mijn spullen snel moest pakken. Ik begon door het huis te lopen en me klaar te maken. De volgende dag laadden we de auto in en vertrokken we.

Ik nam enkele spullen mee, zoals shampoo en een kussen, voor de zekerheid. We brachten veel eten mee omdat we wisten dat het misschien een lange reis zou worden. Ik nam een knuffel met me mee—een kleine giraffe.

Ik wou dat ik meer zomerkleren had kunnen meenemen, enkele juwelen en meer accessoires. Ik wou vooral dat ik mijn huisdieren—mijn kat en mijn hond—had kunnen meebrengen want ik mis hen heel erg.

[Hier in Moldavië] hebben we nu veel vrije tijd, dus kijken we naar het nieuws om te zien wat er in Odessa gebeurt. Niemand kan geloven wat daar nu plaatsvindt.

Daria met haar moeder Olga, 42 jaar oud, en haar jongere broer Sergey, 7 jaar oud, in de slaapkamer van hun onderkomen.
Daria en haar moeder ontmoeten Kelly T. Clements, Adjunct Hoge Commissaris van UNHCR, tijdens haar recent bezoek aan Moldavië.
Daria met haar moeder Olga, 42 jaar oud, en haar jongere broer Sergey, 7 jaar oud, in Chisinau.
Daria studeert aan het bureau in de slaapkamer van haar familie, waar ze online lessen volgt met haar Oekraïense leerkrachten en klasgenoten.

Toen we online begonnen studeren, ging ik mij wat beter voelen. Het zorgt voor afleiding en het huiswerk houdt me bezig. Omdat we niet kunnen afspreken, zetten we soms onze camera’s aan, gewoon om elkaars gezichten te zien. Al mijn klasgenoten zijn naar verschillende landen gevlucht, zoals Duitsland, Roemenië en de VS—iedereen ging een andere richting uit.

Ik heb contact gehouden met één van mijn vrienden uit Oekraïne die naar Duitsland ontsnapte met zijn familie. We praten bijna elke dag. Meestal praten we over de oorlog, we herinneren de goede tijden die ervoor kwamen, en proberen elkaar te steunen. We maken ons zorgen om onze andere vrienden en hopen dat we elkaar zo snel mogelijk terug kunnen zien.

“Ik had nooit gedacht dat ik een oorlog zou meemaken.”

Hiervoor dacht ik nooit echt na over vluchtelingen, omdat ik nooit dacht dat zoiets ons zou kunnen overkomen. Ik had nooit gedacht dat ik een oorlog zou meemaken en in deze situatie zou belanden.

Voor mij betekent vluchteling zijn het moeilijk hebben om eten te vinden, onderdak en kleren. Het betekent ook psychologische problemen hebben.

  • Lees ook: Aantal mensen wereldwijd gedwongen op de vlucht overschrijdt voor het eerst 100 miljoen

Ik ben zeker dat ik slechte herinneringen zal overhouden aan wat gebeurd is, zelfs als ik het niet wil herinneren. Ik probeer zaken te vinden die mij afleiden. Het eerste dat ik wil doen [eens we terug in Odessa zijn] is naar de zee gaan met mijn ouders en broertje. Dan kan ik gaan zwemmen en vergeten wat er gebeurd is.

Mijn advies aan kinderen in andere landen is om dankbaar te zijn voor de tijd die ze nu hebben, de stilte en rust waarin ze leven, en het geluk om familie en vrienden te hebben. Maak je geen zorgen over de kleine problemen in het leven—probeer te waarderen wat je hebt.

Zoals verteld aan Charlie Dunmore en Irina Odobescu

Deel op Facebook Deel op Twitter

 

Raadpleeg ook

Honderden doden en honderduizenden mensen op de vlucht na escalatie van geweld in het oosten van de Democratische Republiek Congo

Oekraïense gezinnen vinden warmte in hun recent gerepareerde huizen

Verlaten ziekenhuis krijgt tweede leven als thuis voor Oekraïense vluchtelingen in Bulgarije

  • Over ons
  • Activiteiten
  • Noodhulp
  • Nieuws & media
  • Campagnes
  • Wat jij kan doen

© UNHCR 2001-2023

  • BE61 0018 8535 1917
  • Privacybeheer
  • Contact
  • Vacatures
  • Leveranciers
  • HELP page
  • Volg ons
Blijf op de hoogte 

Afghanistan. Displaced boy during winter