Michael: De wil om te integreren om je leven weer op te bouwen.
Wanneer je Michael ontmoet doet zijn kalme uitstraling niet vermoeden dat hij al heel wat heeft moeten doorstaan.
“Mijn naam is Michael, ik kom uit Eritrea, ik ben 35 jaar oud en ben opgeleid als technicus radiologie. Door de mensenrechtenschendingen en een gebrek aan vrijheid van meningsuiting was het leven in Eritrea zeer moeilijk.
Op een dag besloot ik mijn land te verlaten. We waren met een kleine groep toen we de grens met Ethiopië overstaken. Wanneer we in het zicht kwamen van de grenswachten, werd er op ons geschoten omdat ze dachten dat we hen gingen aanvallen. We zijn verder getrokken tot in Libië waar we verschrikkelijke dingen hebben gezien en meegemaakt. Tijdens de oversteek van de Middellandse Zee heeft de motor van onze boot het begeven en werden we door de Italiaanse kustwacht gered.
Ik wilde aanvankelijk naar het Verenigd Koninkrijk maar kwam uiteindelijk in 2014 in België aan, waar ik asiel heb aangevraagd. De eerste paar dagen heb ik de nacht op straat doorgebracht. Daarna werd ik verwelkomd in een opvangcentrum van het Rode Kruis. Ik ben begonnen Nederlands te leren en ik vecht elke dag om onafhankelijk te zijn en mijn leven weer op te bouwen. Ik heb stage gelopen en daarna ook een tijdje als elektricien gewerkt. Vandaag werk ik als tolk. Ik hoop op een dag in mijn vakgebied te kunnen werken als technicus radiologie, of als verpleegkundige.
Integratie is niet eenvoudig door de perceptie die mensen hebben van vluchtelingen. Er wordt soms gedacht dat we ongeschoold zijn, terwijl net velen van ons over kwalificaties beschikken. Wist je dat er zelfs een landgenoot is uit dezelfde stad als ik die nu bij NASA werkt! Tijdens mijn zoektocht naar werk was één van de contactpersonen danig verbaasd toen ik wou aantonen dat ik beschik over de nodige vaardigheden als technicus radiologie. Ze legde me vervolgens uit dat «voor sommige werkgevers de huidskleur belangrijk is… »
Er moet iets worden gedaan om deze perceptie te veranderen. Als vluchtelingen moeten we geïnformeerd worden over de regels van de samenleving die ons verwelkomt zodat we onze manier van leven kunnen aanpassen. En ook de gastgemeenschap die ons verwelkomt, zou er baat bij hebben om onze cultuur en levensstijl beter te begrijpen, zodat we elkaars realiteit kunnen doorgronden en beter kunnen samenleven, zonder vooroordelen.
