Η ιστορία ενός «διαφορετικού» αγοριού

«Όταν ήμουν στο δημοτικό, είχε πέσει λίγο γκλίτερ από το μάθημα των καλλιτεχνικών στο θρανίο και χωρίς να το σκεφτώ, το άπλωσα στο δάχτυλό μου και ζωγράφισα γύρω από τα μάτια μου. Αργότερα εκείνη τη μέρα, το μετάνιωσα.»

Ο Α* είναι ένα παιδί που από μικρό του υπενθύμιζαν πως μοιάζει διαφορετικό – πως τα αγόρια πρέπει να είναι πιο αρρενωπά και αυτό να φαίνεται και στον τρόπο που φέρονται και ντύνονται. To κόστος τού να είσαι ή να φαίνεσαι διαφορετικός το έζησε από μικρός μέσα από βίαιες καταστάσεις στο σπίτι, στο σχολείο άλλα και στον δρόμο. «Μέχρι και τα καθημερινά ψώνια του σπιτιού ήταν άθλος», μας εκμυστηρεύτηκε όταν τον συναντήσαμε στη Λέσβο, αναγνωρισμένο πρόσφυγα πια.

Όπως χιλιάδες ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, που βιώνουν βία, διακρίσεις και διώξεις στις χώρες καταγωγής τους, ο Α ζούσε υπό το καθεστώς του φόβου και επέζησε από ακραίες μορφές βίας. «Η Ελλάδα έκανε για εμένα κάτι πολύ σημαντικό. Κυκλοφορώ πια ελεύθερος, και προσπαθώ σιγά σιγά να απαλλαγώ από τον φόβο που είχα», ανέφερε όταν η κανονικότητα άρχισε να επανέρχεται στη ζωή του στη Λέσβο, έχοντας δίπλα του ανθρώπους και οργανώσεις να τον στηρίζουν, αλλά και μέσα από τη δύναμη που του έδινε ανέκαθεν η ζωγραφική στη ζωή του.

«Όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου, το έκανα από απελπισία. Ήξερα πόσο δύσκολο θα είναι. Άλλα η ελευθερία είναι το πιο σημαντικό μας αγαθό, και πρέπει να παλεύουμε για αυτή», εξηγεί.  «Το πρώτο πράγμα που ζωγράφισα όταν έφτασα στη Λέσβο είναι το συναίσθημα που βίωσα στο ταξίδι μου. Έφτασα βράδυ, και ήταν όλα σκοτεινά. Είχε πολλά κύματα η θάλασσα και μόλις έφτασα το μόνο που έβλεπα ήταν κάποιοι μαύροι λόφοι στον ορίζοντα που έμοιαζαν και αυτοί με κύματα. Μόλις αποβιβάστηκα από τη βάρκα έπρεπε να σκαρφαλώσω, και τα χέρια μου μάτωσαν από τα δέντρα. Όμως κοίταζα προς τα πάνω, και έβλεπα χρωματισμούς από τα αστέρια στον ουρανό και ένιωσα πως μπορούσα να δω όλο το σύμπαν. Και ήξερα ότι ήρθα κάπου όμορφα.» 

Ανάμεσα στα άμεσα σχέδιά του είναι να τελειώσει το Μεταπτυχιακό του σε τεχνική σχολή, που είχε ξεκινήσει προτού αναγκαστεί να φύγει από τη χώρα του, και να κυνηγήσει το όνειρό του να ασχοληθεί με την τέχνη.

«Θέλω να πω σε όλους όσους βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις να μην τα παρατάνε. Παλέψτε για το δικαίωμά σας στην ασφάλεια και στην ελευθερία, ακόμη και αν ο δρόμος προς τα εκεί είναι γεμάτος δυσκολίες».

* Το όνομα έχει αλλάξει για λόγους προστασίας