Families in Libanon hebben zwaar te lijden onder de strenge winter

Majida en haar vier kinderen moesten een groot deel van de afgelopen winter op vochtige matrassen slapen. Tevergeefs probeerden zij die te drogen in de zwakke zon na elke regenbui. Dit jaar dreigen mensen in veel grotere problemen terecht te komen nu Libanon worstelt met een economische crisis. Hierdoor leven bijna alle vluchtelingen in het land in extreme armoede.

“Vorig jaar konden we nog wat brandstof krijgen. Maar dit jaar, met de brandstoftekorten en hoge prijzen, kan ik me zelfs geen hout veroorloven’, zegt Majida (36 jaar).

“Ik maak me zorgen over hoe ik mijn kinderen warm kan houden, hoe ik eten en kleding voor ze kan kopen. Alles is zo duur.” De zware economische crisis heeft ervoor gezorgd dat de Libanese pond bijna niets meer waard is. Mensen kunnen zich niet eens meer eten, brandstof en andere basisbehoeften veroorloven. COVID-19 en de explosie in Beiroet hebben de crisis verergerd.

“Ik maak me zorgen over hoe ik mijn kinderen warm kan houden.”

De crisis heeft geleid tot grote ontberingen in het hele land. Hierdoor leven 9 op de 10 Syrische vluchtelingen nu in extreme armoede en de helft van hen kampt met een tekort aan eten. De verslechterende situatie eist zijn tol en dwingt gezinnen tot ondraaglijke keuzes.

“Een paar maanden geleden waren al mijn kinderen ziek, maar ik kon alleen medicijnen kopen voor één van hen, degene die er het slechtst aan toe was”, zegt Majida aangeslagen. Nadat Majida’s man in Syrië was omgekomen, vluchtte zij samen met haar kinderen naar een informele nederzetting in de Bekaa Vallei.

“Toen ik voor het eerst in Libanon aankwam, moest ik me noodgedwongen aanpassen aan mijn nieuwe leven. Ik had nog nooit in een tent gewoond, maar ik kon het me niet veroorloven om een ​​appartement te huren. Als alleenstaande moeder moest ik in de loop der jaren leren hoe ik in mijn eentje voor mijn gezin kon zorgen”, vertelt Majida.

Soms heeft Majida geluk en vindt ze werk als dagloner. Haar twee oudste zonen van 15 en 16 kunnen niet meer naar school omdat zij ook moeten werken op een nabijgelegen boerderijen. Ondanks het opofferen van hun scholing, betekenen de stijgende prijzen dat hun bescheiden inkomen niet genoeg is om in de basisbehoeften van het gezin te voorzien.

“Voor de crisis was de situatie moeilijk, maar ik kon nog net zorgen voor voldoende eten. Nu kan ik mijn kinderen, die voornamelijk groenten en droge granen eten, geen volledige maaltijd meer bieden”, legt Majida uit. “Ze lijden omdat ze niet genoeg kunnen eten.”

UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie, schaalt hulp aan kwetsbare gezinnen op, zowel voor de vluchtelingenpopulatie als de lokale bevolking. Helaas zijn de behoeften groter dan de hulp die UNHCR momenteel kan bieden. Voor velen in Libanon is het een dagelijkse strijd om te overleven.

“Het is moeilijk voor iedereen, Libanezen en vluchtelingen.”

De afgelopen maanden heeft UNHCR steun geboden aan de meest kwetsbare gezinnen, zowel aan de lokale bevolking als vluchtelingen, bij het herstel van hun onderdak. Ook hebben zij lampen op zonne-energie, materialen om hun onderkomen winterbestendig te maken en basis huishoudelijke artikelen gekregen.

UNHCR heeft ook watertrucks, generatoren, zonnepanelen en waterpompen geleverd aan gemeenten in het hele land. Zo zorgen we ervoor dat Libanezen én vluchtelingen betere toegang hebben tot water en elektriciteit.

Ondanks haar angst voor de nieuwe strenge winter, is Majida Libanon dankbaar voor het bieden van een veilige haven aan haar familie. Ze hoopt dat Libanezen en Syriërs in het land betere dagen tegemoet gaan. “Libanon heeft mij altijd goed behandeld, ik hoop dat de situatie voor iedereen in dit land verbetert. Voor Libanezen en vluchtelingen.”