Porozumienia trójstronne | Porozumienia trójstronne
Porozumienia trójstronne | Porozumienia trójstronne
Projekty poświęcone zarządzaniu ruchem granicznym oraz ochronie uchodźców opierają się na trójstronnych porozumieniach pomiędzy organami rządowymi państw, organizacjami pozarządowymi oraz UNHCR. Porozumienia trójstronne gwarantują, że UNHCR oraz jego partnerzy z organizacji pozarządowych mogą odwiedzać lądowe przejścia graniczne oraz ośrodki detencyjne w celu monitorowania dostępu osób ubiegających się o status uchodźcy do terytorium kraju oraz do sprawiedliwych i skutecznych procedur azylowych.
Mimo że, pewne działania związane z monitoringiem granicy były prowadzone już wcześniej, porozumienia trójstronne sformalizowały tę współpracę i określiły zasady, zakres obowiązków oraz metody działania pomiędzy stronami. Stworzyły instytucjonalne ramy monitorowania przekraczania granicy, dostępu do procedur azylowych, oraz ochrony przed wydalaniem osób ubiegających się o status uchodźcy. Zasada non-refoulement (niewydalania), czyli fundament globalnej ochrony uchodźców, głosi, iż nikt nie zostanie zawrócony z granicy, jeśli jego życie mogłoby być zagrożone.
Pierwsze trójstronne porozumienie zostało zawarte na Węgrzech w 2006 roku. Od tamtej pory podobne umowy zostały podpisane na Słowacji we wrześniu 2007 r., w Rumunii w lipcu 2008 r., w Słowenii w październiku 2008 r., w Polsce w październiku 2008 r. oraz w Bułgarii w kwietniu 2010 r.
W Czechach, w kraju, który nie tworzy zewnętrznych granic UE, UNHCR skupia się na monitoringu przekraczania granicy oraz dostępu do procedury azylowej w Międzynarodowym Porcie Lotniczym w Pradze.
Porozumienie w sprawie monitoringu granic