«Δύο χρόνια μετά, δεν μπορούμε να αποστρέφουμε το βλέμμα από την καταστροφή στο Σουδάν»
«Δύο χρόνια μετά, δεν μπορούμε να αποστρέφουμε το βλέμμα από την καταστροφή στο Σουδάν»
Σουδανοί πρόσφυγες λαμβάνουν επισιτιστική βοήθεια στον αυτοσχέδιο καταυλισμό που έχει στηθεί στο Adré κοντά στα σύνορα του Τσαντ με το Σουδάν, Απρίλιος 2025.
Το Σουδάν αιμορραγεί. Ο λαός του υποφέρει εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Άμαχοι βομβαρδίζονται καθημερινά. Εκατομμύρια άνθρωποι είναι παγιδευμένοι ανάμεσα στον πόλεμο, την εγκατάλειψη και το δίλημμα του ξεριζωμού.
Δύο χρόνια πολέμου έχουν οδηγήσει στη χειρότερη πλέον ανθρωπιστική κρίση εκτοπισμού στον κόσμο, η οποία επιδεινώνεται από τις ακραίες περικοπές στη διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια. Τις τελευταίες ημέρες μόνο είδαμε βάναυσες επιθέσεις εναντίον ευάλωτων πολιτών στο Βόρειο Νταρφούρ. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις. Πρόκειται για κατάφωρες παραβιάσεις του ανθρωπιστικού δικαίου.
Οι Σουδανοί πολιορκούνται από όλες τις πλευρές - πόλεμος, γενικευμένες ωμότητες, ταπεινωτική μεταχείριση, πείνα και άλλες κακουχίες. Αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα την αδιαφορία του έξω κόσμου, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια έχει δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για το πώς να έρθει η ειρήνη στο Σουδάν ή βοήθεια στους γείτονές του.
Μόλις επέστρεψα από το Τσαντ, που αποτελεί καταφύγιο για σχεδόν ένα εκατομμύριο Σουδανούς πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτή τη σφαγή.
Οι άνθρωποι που συνάντησα στα σύνορα μου περιέγραψαν όσα έζησαν, βιώματα που κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να έχει ζήσει. Κι όμως, παρά τον πόνο τους, μου είπαν ότι δεν ένιωθαν πια ότι κινδυνεύουν. Αυτή είναι η σιωπηλή δύναμη του ασύλου.
Ωστόσο, οι σοβαρές ελλείψεις στη χρηματοδότηση σημαίνουν ότι δεν θα είμαστε σε θέση να ανακουφίσουμε τον πόνο. Οι προμήθειες τροφίμων και φαρμάκων λιγοστεύουν. Η παροχή καταλυμάτων είναι ήδη υποτυπώδης. Δεν μπορούμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες σε ασφαλέστερες περιοχές.
Δεν είναι μόνο οι Σουδανοί που έχουν γίνει αόρατοι. Ο κόσμος έχει σε μεγάλο βαθμό γυρίσει την πλάτη του στις χώρες και τις κοινότητες που έχουν υποδεχτεί τόσους πολλούς πρόσφυγες. Το Τσαντ διαθέτει ελάχιστους πόρους, ωστόσο επέτρεψε στους πρόσφυγες να αναζητήσουν ασφάλεια στο έδαφός του. Ένας τεράστιος αριθμός - 1,5 εκατομμύριο - έχει καταφύγει στην Αίγυπτο. Εκατοντάδες χιλιάδες Νοτιοσουδανοί, που και οι ίδιοι υπήρξαν πρόσφυγες, επέστρεψαν για να γλιτώσουν από τη βία στο Σουδάν, μόνο και μόνο για να βρουν την πατρίδα τους και πάλι στα πρόθυρα του πολέμου.
Η σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής απειλείται. Δεν υπάρχει μόνο επείγουσα ανάγκη για ανθρωπιστική προστασία, αλλά και για αναπτυξιακή βοήθεια, ώστε οι κυβερνήσεις υποδοχής να μπορέσουν να προσφέρουν στους πρόσφυγες και στον ίδιο τους τον λαό ένα καλύτερο μέλλον. Χρειάζονται μια επένδυση στην ειρήνη, την ευημερία και τη σταθερότητα, και την χρειάζονται τώρα.
Όμως ο αντίκτυπος αυτής της κρίσης γίνεται αισθητός ακόμη πιο μακριά. Σουδανοί πρόσφυγες φτάνουν στην Ουγκάντα και διασχίζουν τη Λιβύη – επιχειρώντας ταξίδια γεμάτα κινδύνους – με κατεύθυνση προς την Ευρώπη. Αυτοί οι πρόσφυγες χρειάζονται και αξίζουν να γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματά τους - για ασφάλεια και αξιοπρέπεια, για εκπαίδευση και απασχόληση, για υγεία και στέγαση, για ειρήνη. Πολλοί έχουν ακολουθήσει αυτές τις διαδρομές αναζητώντας την προστασία αυτών των δικαιωμάτων και ακόμα περισσότεροι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Μετά από δύο χρόνια αμείλικτης δυστυχίας, ο κόσμος δεν μπορεί πλέον να αγνοεί αυτή την κρίση. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να φέρουμε την ειρήνη στο Σουδάν. Η ανθρωπιστική και αναπτυξιακή υποστήριξη πρέπει να ενισχυθεί. Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές αν συνεχίσουμε να αποστρέφουμε το βλέμμα.