Bezuinigingen bedreigen de levens van Soedanese vluchtelingen in Egypte
Bezuinigingen bedreigen de levens van Soedanese vluchtelingen in Egypte
De impact op Soedanese vluchtelingen
Het gebrek aan beschikbare fondsen en de grote onzekerheid over donaties dit jaar heeft UNHCR gedwongen om alle medische zorg voor vluchtelingen in Egypte stop te zetten, met uitzondering van levensreddende spoedbehandelingen. Zo’n 20.000 patiënten worden hierdoor getroffen. De opschorting betreft onder andere kankeroperaties, chemotherapie, hartoperaties en medicatie voor chronische ziektes zoals diabetes en hypertensie. Onder de zwaarst getroffenen zijn vluchtelingen uit Soedan, die naar Egypte zijn gevlucht door de uitbraak van een brute oorlog tussen het Soedanese regeringsleger en de paramilitaire Rapid Support Forces in april 2023. Egypte heeft meer dan 1,5 miljoen Soedanezen verwelkomd – meer dan elk ander land – die vluchtten voor wat nu de ergste humanitaire crisis ter wereld is. Zo'n 670.000 van hen zijn geregistreerd bij UNHCR. In totaal zijn meer dan 12,5 miljoen Soedanezen uit hun huizen verdreven, waarvan meer dan 3,7 miljoen vluchtelingen naar andere landen zijn gevlucht.
'Vele mensen zullen sterven'
Op zoek naar medische zorg in Egypte
Jakob Arhem, UNHCR Gezondheidsmedewerker in Caïro, legt uit dat naast het vluchten voor conflicten en geweld, de toegang tot gezondheidszorg een belangrijke factor was voor veel Soedanese vluchtelingen die naar Egypte kwamen. "Het Soedanese gezondheidssysteem was een van de eerste dingen die instortte na de start van de gevechten. Veel gezinnen die vluchtten deden dat met zieke familieleden die in Soedan geen behandeling meer konden vinden," zegt hij.
Hoewel vluchtelingen toegang hebben gekregen tot het nationale gezondheidssysteem van Egypte, kan slechts een klein aantal de kosten die daarmee gepaard gaan betalen, voegt Arhem eraan toe.
"UNHCR heeft programma's opgezet die bepaalde gezondheidsdiensten beschikbaar stellen voor vluchtelingen die ze anders niet zouden kunnen betalen," legt hij uit. "De gevolgen voor mensen die geen steun meer van ons krijgen zijn moeilijk te meten, [maar] velen van hen zullen niet in staat zijn om voor gezondheidszorg te betalen en zullen zieker en zwakker worden, en velen zullen sterven."
"Het stoppen van activiteiten waarvan je weet dat ze levensreddend zijn is heel moeilijk. Het is het tegenovergestelde van wat een humanitair hulpverlener zou willen doen."
'Ik weet niet of ik het zal overleven'
Het verhaal van Abdelazim Mohamed
Onder de mensen die nu bang zijn voor hun toekomst vanwege de bezuinigingen is de 54-jarige Abdelazim Mohamed. Samen met zijn vrouw ontvluchtte hij Khartoem in de eerste maanden van de oorlog, deels omdat een behandeling voor zijn ernstige hartaandoening onmogelijk te vinden was. "Toen het leven thuis ondraaglijk werd, vooral omdat er geen medische centra meer open waren en het vinden van medicijnen erg moeilijk was, voelde ik dat in Soedan blijven met mijn aandoening zelfmoord zou zijn," zegt hij.
"Blijven in Soedan met mijn aandoening
zou zelfmoord zou zijn"
Na hun comfortabele huis en leven achter te hebben laten, wonen Abdelazim en zijn vrouw nu in een klein appartement in de uitgestrekte wijk Faisal in Caïro.
Abdelazim werd na registratie bij UNHCR in Caïro doorverwezen naar UNHCR’s gezondheidspartner en gediagnosticeerd met cardiomyopathie (ziekte aan de hartspier) en ischemische hartziekte (problemen met slagaders). Hij onderging twee succesvolle operaties om stents in zijn kransslagaders te plaatsen. “Ik stierf langzaam, en ik wist het, maar na deze medische ingreep kon ik eindelijk weer gezond leven voor zolang me gegund is”. Maar nu UNHCR momenteel niet in staat is de medicatie te verstrekken die zijn onderliggende aandoening onder controle houdt, maakt hij zich zorgen dat zijn tijd opraakt. "Ik heb zo hard gevochten om te overleven, maar nu weet ik niet of ik het zal redden. Als ik mijn medicijnen niet kan betalen, wat gebeurt er dan met mij? Wat gebeurt er met mijn vrouw als er iets met mij gebeurt?"
Bezuinigingen op medische zorg
Afgelopen jaar ontving UNHCR minder dan 50 procent van de financiering die nodig was om meer dan 939.000 geregistreerde vluchtelingen en asielzoekers uit Soedan en 60 andere landen die nu in Egypte wonen te helpen. Maar de drastische vermindering van humanitaire financiering sinds het begin van dit jaar heeft geleid tot kritieke tekorten, waardoor UNHCR gedwongen wordt onmogelijke keuzes te maken over welke levensreddende programma’s stopgezet moeten worden.
Op dit moment prioriteert UNHCR kritieke levensreddende activiteiten en helpen we meest kwetsbare groepen, waaronder alleenstaande kinderen en overlevenden van seksueel geweld en marteling. Maar zonder een dringende toename van financiering, komen zelfs deze programma's onder druk te staan.
Farah Nassef, Medewerker Kinderbescherming van UNHCR Egypte, beschrijft een geval van een jonge Soedanese man die als alleenstaande minderjarige vluchteling aankwam in Egypte. Hij ontving volledige zorg voor zijn mentale en fysieke handicaps, maar deze steun werd onlangs ingetrokken vanwege de huidige financieringssituatie.
"Omdat hij geen familie en geen steun van een netwerk of gemeenschap heeft, betekent dit dat hij in een extreem moeilijke situatie zal komen," zegt Nassef. "We zien zulke gevallen dag in dag uit… Je ziet mensen soms op de slechtste dagen van hun leven, en vaak kun je hen niet met alles helpen, of de steun die je kunt bieden is gewoon niet genoeg."
Dringende oproep tot steun
"Zonder onmiddellijke internationale actie zullen zowel vluchtelingen als gastgemeenschappen het nog moeilijker krijgen"
UNHCR doet een oproep aan alle donateurs – waaronder overheden, bedrijven en individuen – om vluchtelingen en ontheemden wereldwijd onmiddellijk te steunen, die nu al de verwoestende gevolgen van de bezuinigingen voelen.
"De behoeften van vluchtelingen die Soedan ontvluchten groeien met de dag, maar de financiering loopt achter," zegt Marti Romero van UNHCR in Egypte. "Egypte staat onder enorme druk, en noodzakelijke diensten worden tot het uiterste gedreven. Zonder onmiddellijke internationale actie zullen zowel vluchtelingen als gastgemeenschappen het nog moeilijker krijgen. We hebben dringende en blijvende steun nodig om te voorkomen dat deze crisis verergert."
