Ιστορίες προσφύγων από τη Βενεζουέλα

Η 45χρονη Maryuri έφτασε στη συνοριακή πόλη Tulcan του Εκουαδόρ από τη Βενεζουέλα στα τέλη του 2021. «Δεν φύγαμε από τη χώρα μας επειδή το θέλαμε, αλλά λόγω της κατάστασης εκεί», μας λέει.

Αυτή τη στιγμή ζει με τη μητέρα , τον σύζυγο και τέσσερα από τα παιδιά της, ηλικίας από ενός έως 15 ετών σε ένα μικρό διαμέρισμα δίπλα σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων, όπου εργάζεται ο σύζυγός της. Η μεγαλύτερη κόρη της ζει επίσης στο Tulcan με το νεογέννητο μωρό της. Η οικογένεια έλαβε οικονομική ενίσχυση από την Ύπατη Αρμοστεία για εννέα μήνες, η οποία τους επέτρεπε να πληρώσουν το ενοίκιο τους, να αγοράσουν απαραίτητα τρόφιμα και σχολικά είδη για τα παιδιά. Η Maryuri αναζήτησε εργασία για να μην εξαρτάται από την ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει. "Ο καθένας μπορεί να προοδεύσει βρίσκοντας μια αξιοπρεπή δουλειά, με καλό μισθό. Δεν έχει σημασία αν δουλεύεις όλη μέρα. Σημασία έχει όμως αν είναι ικανοποιητικός ο μισθός για να ανταπεξέλθεις σε όλα τα τρέχοντα έξοδα. Δε μπορείς να ζεις για πάντα με αυτό που σου προσφέρουν, κάθε άνθρωπος θέλει να γίνει αυτόνομος, να δουλέψει», λέει η Maryuri.

Η 23χρονη Freinyeli και ο 28χρονος Antonio έφτασαν από τη Βενεζουέλα στην Cuenca, στο νότιο Εκουαδόρ, τον Αύγουστο του 2022 με τα τρία τους παιδιά. Για να φτάσουν στον προορισμό τους χρειάστηκε να περπατήσουν για περισσότερο από ένα μήνα. Στην πόλη Cuenca των Άνδεων υιοθέτησαν το κουτάβι τους, την Κίρα. Πέρασαν τις πρώτες επτά ημέρες στο Posada San Francisco, ένα καταφύγιο έκτακτης ανάγκης που υποστηρίζεται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. "Δεν είχαμε πού να πάμε, αλλά ευτυχώς βρήκαμε το καταφύγιο. Αν δεν ήταν αυτό θα έπρεπε να κοιμόμαστε στο δρόμο. Εμείς οι μεγάλοι μπορούμε να ανταπεξέλθουμε, αλλά για τα παιδιά είναι πιο δύσκολο, λόγω του κρύου και των κινδύνων που ελλοχεύουν όταν κοιμάσαι στον δρόμο», λέει η Freinyeli.

"Στη Βενεζουέλα, η ζωή ήταν επικίνδυνη. Δεν νιώθαμε ασφαλείς, ειδικά για τα παιδιά που δεν μπορούσαν να παίξουν έξω γιατί ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να γίνει κάτι κακό. Ζούσαμε σε έναν μόνιμο κίνδυνο. Γι' αυτό αποφασίσαμε να φύγουμε από τη χώρα." προσθέτει.

Ο μικρότερος γιος τους ονομάζεται Angel και είναι ενός έτους. Τα άλλα δύο παιδιά τους είναι έξι και τεσσάρων ετών και πηγαίνουν ήδη σχολείο. Η οικογένεια έχει λάβει οικονομική ενίσχυση από την Ύπατη Αρμοστεία, η οποία τους επιτρέπει να πληρώσουν το ενοίκιο για το δωμάτιο που νοικιάζουν καθώς και να αγοράσουν τα βιβλία που χρειάζονται τα παιδιά τους για να πάνε στο σχολείο. Επιπλέον, κάθε μέρα πηγαίνουν στην κοινοτική τραπεζαρία στο Posada San Francisco που λειτουργεί με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας, όπου μπορούν να τραφούν.

Τι κάνει η Ύπατη Αρμοστεία

Σε ολόκληρη την περιοχή της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες έχει εντείνει τη δράση της συνεργαζόμενη στενά με τις κυβερνήσεις και τους άλλους φορείς , ιδίως τον Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, για να υποστηρίξει μια συντονισμένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση για την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων και των μεταναστών από τη Βενεζουέλα. Συγκεκριμένα:

• συλλέγουμε δεδομένα για να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες των Βενεζουελάνων.
• υποστηρίζουμε τα κράτη για τη βελτίωση των συνθηκών υποδοχής.
• συντονίζουμε την παροχή βοήθειας για την κάλυψη των άμεσων βασικών αναγκών των Βενεζουελάνων, συμπεριλαμβανομένης της στέγασης.
• δημιουργούμε εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του ντόπιου πληθυσμού με σκοπό την καταπολέμηση των διακρίσεων και της ξενοφοβίας.

Έχουμε ενισχύσει την παρουσία μας κατά μήκος των βασικών συνόρων για να περιορίσουμε στο μέτρο του δυνατού τους κινδύνους, ιδίως όσον αφορά την πρόσβαση, την εμπορία ανθρώπων, την πάσης φύσεως εκμετάλλευση αλλά και τον εντοπισμό ατόμων που ενδέχεται να χρειάζονται ειδική προστασία και υπηρεσίες, όπως ασυνόδευτα παιδιά και έγκυες γυναίκες. Η Ύπατη Αρμοστεία παρέχει επίσης υποστήριξη και νομική βοήθεια κατά την άφιξη των εκτοπισμένων και διανέμει πόσιμο νερό και πακέτα υγιεινής για γυναίκες και παιδιά στις παραμεθόριες περιοχές. Οι ομάδες μας παρέχουν επίσης οικονομική ενίσχυση στους πιο ευάλωτους Βενεζουελάνους.

Ταυτόχρονα, έχουμε δημιουργήσει χώρους φιλικούς προς τα παιδιά καθώς και ασφαλείς χώρους για μητέρες που θηλάζουν, στα συνοριακά σημεία διέλευσης, ενώ συντονίζουμε δίκτυα εθελοντών για να βελτιωθούν οι δεσμοί μας με τις τοπικές κοινότητες και να εξασφαλισθεί μια αμφίδρομη επικοινωνία.

Για την προώθηση της ένταξης των προσφύγων και των μεταναστών στις κοινότητες υποδοχής τους, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες συνεργάζεται στενά με τις τοπικές αρχές και τον ιδιωτικό τομέα και υποστηρίζει την παροχή επαγγελματικής κατάρτισης στους Βενεζουελάνους.

English