Uitgerust met nieuwe kennis en vaardigheden, keren vluchtelingen, die door het ‘University Corridors’ onderwijsprogramma hun dromen kunnen verwezenlijken, terug naar huis.
‘‘Dit zijn mijn gedachten en gebeden’’, zegt Jules lachend, terwijl hij naar een muur wijst met geschreven briefjes in zijn comfortabele appartement vlak bij het Piazza della Signoria, in hartje Florence. “Ik schrijf dingen op die me inspireren, zo blijf ik gefocust.”
Jules, een 26-jarige student uit de Democratische Republiek Congo, scant de planken van de sociale-wetenschappelijke bibliotheek van de Universiteit van Florence. © UNHCR/Michele Borzoni
Wanneer Jules, een Congolese student woonachtig in Ethiopië, het nieuws krijgt dat hij geaccepteerd is om een Masterprogramma in Natural Resource Management te volgen aan de Universiteit van Florence, googelt hij meteen de stad. Nu, een jaar later, kan hij bevestigen dat zijn eerste indruk van deze mooie en gastvrije stad klopte. “Mijn faculteit is heel erg inclusief. Er zitten studenten van over de hele wereld in het programma en ik heb net zo veel van hen geleerd als van de vakken zelf. Mijn docenten zijn geweldige mensen, zij hebben mij meer gesteund dan ik had durven dromen. Het voelt alsof ze familie zijn geworden.”
Slechts enkele maanden nadat Jules wordt geboren in de Democratische Republiek Congo, worden zijn ouders vermoord in etnische gevechten en gaat Jules bij zijn tante wonen in Goma, Noord Kivu. De gevechten in de regio worden steeds heviger en het gezin leeft onder de constante dreiging van geweld. “Je raakt eraan gewend, maar er komt een dag waarop je denkt ‘Ik ga hier niet op mijn dood wachten’, en dus vertrokken we.”
Na een heftige reis komen Jules en zijn familie aan in Ethiopië waar ze worden geregistreerd als vluchtelingen en in Sherkole vluchtelingenkamp geplaatst worden. ‘‘In het kamp werd een beetje zout voor ons afgewogen in een beker, maar verder hadden we niets: we leerden om maaltijden te maken met onze verbeelding. Toch was ik gelukkiger dan wanneer ik een grote maaltijd had gehad in Congo. Hier kon ik tenminste met mijn ogen dicht slapen – er was vrede, en ik was veilig’’, herinnert hij zich.
Na enige tijd in het kamp was Jules eindelijk in staat om over zijn toekomst na te denken. Hij was bezorgd dat hij als vluchteling nooit de kans zou krijgen om zijn diploma te halen. ‘‘Vroeger zag ik mensen terugkeren naar het kamp die net waren afgestudeerd, slechts twee of drie mensen per jaar. Zij waren gerespecteerde leden van de gemeenschap, iedereen keek naar hen op en vroeg hen om advies. Toen wist ik dat ik deze droom ook wilde najagen’, zegt Jules.
Dankzij zijn doorzettingsvermogen en een beurs van het DAFI-programma, kon Jules zich inschrijven aan de Gambella Universiteit van Ethiopië. Op deze universiteit raakte hij geïnteresseerd in landbouw, specifiek in kleinschalige landbouw en visserij door de lokale gemeenschap. Hij zag met eigen ogen hoe zijn gemeenschap worstelde tijdens de steeds langer durende droge periodes. ‘‘Gewoon wachten op de regen was de normaalste zaak van de wereld. Daarom dacht ik na hoe deze gemeenschappen met betere kennis en technologie de droge periodes beter aankunnen en het hele jaar door zelfvoorzienend zijn.’’
Toen Jules over het University Corridors for Refugees programma (UNICORE) hoorde via een vriend, meldde hij zich aan zonder er veel van te verwachten. ‘‘De kans om geselecteerd te worden voor één van de beurzen leek onmogelijk. Toen ik een mail kreeg van de Universiteit van Florence, was ik dan ook sprakeloos en dolgelukkig.’’
‘‘Mensen op de vlucht hebben kansen zoals deze nodig’’
Slechts 5 procent van het totaal aantal vluchtelingen stroomt door naar het hoger onderwijs, in vergelijking met gemiddeld 39 procent van de normale bevolking. UNHCR zet zich samen met partners in om ervoor te zorgen dat 15 procent van de mensen op de vlucht in 2030 doorstroomt naar het hoger onderwijs.
Na de start fase in 2019, hebben 70 gevluchte studenten dankzij het UNICORE-project een beurs gekregen verspreid over 28 universiteiten. In 2021 kregen 45 vluchtelingen beurzen om vakken te volgen aan Italiaanse universiteiten.
Jules studeert deze zomer af. Hij hoopt dan terug te gaan naar zijn gemeenschap en zijn kennis te gebruiken om zijn gemeenschap te helpen. Zeker nu het klimaat droger en onvoorspelbaarder wordt is Jules’ kennis van grote waarde voor de hele gemeenschap. ‘‘Vluchtelingen hebben kansen zoals deze nodig,’’ zegt hij over de beurs. ‘‘Hoe meer vluchtelingen kansen krijgen, hoe beter ze zichzelf kunnen onderhouden. Ze hebben kennis nodig om een stem te hebben, zelfvertrouwen op te bouwen en weer te kunnen dromen.’’
Deel op Facebook Deel op Twitter
