LHBTI+ vluchtelingen aan het woord
Victor uit Cuba
“In Cuba weet je wat je kan zeggen en wat niet. Als je die lijn overschrijdt dan weet je ook dat je in de problemen raakt.”
Anastasia uit Rusland
“Ik heb goede tijden en slechte tijden meegemaakt, maar niks is te vergelijken met wat ik mee heb gemaakt in mijn thuisland.”
Abate uit Kameroen
“Toch ontdekten mensen dat wij een relatie hadden. Mensen werden boos, bedreigden ons, wilden ons vermoorden.”
Biko uit Kenia
“Als je je in Kenia identificeert als homo, lesbisch, biseksueel of transgender, kan slecht voor je aflopen. Toen ik opgroeide was het moeilijk om te begrijpen wat trans zijn was omdat er geen woorden voor waren en er in het openbaar geen transgenders waren. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik anders was, maar ook speciaal.”
Antoine uit Nigeria
“Toen ik opgroeide, werd ik geplaagd dat ik ‘als een dame liep’. Mijn ouders betrapten me met een jongen toen ik 13 jaar oud was. Mijn vader verstootte me en gooide me het huis uit.”
Nouran uit Egypte
“Toen we voor het eerst in Toronto aankwamen, huilden we van blijdschap. We hadden nooit gedacht dat er een plek op de wereld zou zijn waar we vrij rond konden lopen, elkaars handen konden vasthouden en in het openbaar konden kussen.”
Hermann uit Ivoorkust
“Mijn moeder keurde het goed, maar mijn ooms en de rest van mijn familie zeiden dat ik niet bij hen kon blijven. Ze begonnen me te bedreigen en zeiden dat ze me zouden vermoorden. Het was heel beangstigend. Ivoorkust is een klein land en nieuws verspreidt zich snel. Ik voelde me nergens echt veilig. ”
Durene uit Jamaica
“Ik ontving doodsbedreigingen en moest constant over mijn schouder kijken. Iemand waarschuwde me dat als ik naar de politie zou gaan, ze mijn moeder zouden vermoorden. Mijn jongere broer is vermoord door dezelfde mensen die mij en mijn familie bedreigden.”
Rajesh uit India
“Je kunt het woord ‘homo’ niet eens uitspreken. Mensen worden boos. Zelfs families stoten familieleden uit als ze ontdekken dat ze homoseksueel zijn.”
Muhammad uit Pakistan
“In Pakistan wordt homoseksualiteit gezien als een grote zonde. Je kunt er gewoon niet over praten. Als je dat doet, zul je je hele leven in de gevangenis doorbrengen.”
Nicole uit Kameroen
“Als je homoseksueel of lesbisch bent in Kameroen, beschouwen mensen je alsof je een vloek of een ziekte hebt.” Nicole’s familie probeerde haar te genezen.
Jeff uit Oeganda
Jeff werkte in Oeganda voor een geheime LHBTI-mensenrechtenorganisatie. Hij werd gearresteerd, geslagen en gemarteld. “Je kunt niet uit de kast komen en jezelf vrij uitdrukken. Als je dat doet, word je geslagen of gemarteld.”
Nahas uit Syrië
Hand in hand over straat lopen met zijn vriend kon in zijn geboortestad Idlib in Syrië leiden tot zware marteling of zelfs zijn dood. Homostellen zijn een doelwit van milities, waardoor het leven voor Subhi Nahas daar levensgevaarlijk was.
Neila uit El Salvador
Neila is een van de LHBT-vluchtelingen uit Midden-Amerika die asiel heeft aangevraagd in Mexico. Na de vierde gewelddadige aanval is ze gevlucht. “Ik mis mijn familie, vooral mijn moeder. Ze accepteerde me zoals ik ben.”
Sofia en Daniela uit Colombia
Sofia en Daniela zijn een lesbisch koppel uit Colombia, en moesten noodgedwongen hun thuisland ontvluchten wegens geweld en bedreigingen.
Geef LHBTI-vluchtelingen een veilige plek
Nog steeds is homoseksualiteit strafbaar in meer dan 70 landen. In 6 landen kun je zelfs ter dood veroordeeld worden. Lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgender en intersekse mensen (LHBTI) worden gedwongen hun land, familie, vrienden en banen te verlaten. Ze vluchten voor het geweld, de discriminatie en doodsbedreigingen. Ze vluchten om wie ze lief hebben en om wie ze zijn.
Ons doel is het beschermen van alle vluchtelingen, inclusief LHBTI-vluchtelingen over de hele wereld.
Doe mee. Deel hun verhalen en laat LHBTI-vluchtelingen weten: hier ben je veilig. 🌈
Hoe helpt UNHCR?
Hoewel de beweging voor gelijke rechten voor LHBTI-mensen in steeds meer landen voet aan de grond krijgt, is dat nog steeds in veel landen niet het geval. In 1992 werd homoseksualiteit pas verwijderd van de internationale kwalificatie lijst van ziektes opgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie WHO. In slechts 9 landen zijn LHBTI-rechten opgenomen in de grondwet en in 26 landen is het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht erkend.
Erkenning als vluchteling
UNHCR erkent mensen die moeten vluchten omdat ze lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender of inter-seksueel zijn als vluchteling. In 70 landen in de wereld is homoseksualiteit strafbaar en worden mensen hiervoor vervolgd. In 44 van deze landen geldt dit ook voor vrouwen. In tenminste 6 landen kun je zelfs ter dood worden veroordeeld.
Veiligheid
UNHCR biedt naast de erkenning van deze groep als vluchteling ook bescherming. We geven extra aandacht aan hun veiligheid in opvangkampen, hulp in (juridische) asielprocedures en begeleiding in de integratie in nieuwe gemeenschappen. We vragen overheden gender-gerelateerd geweld en vervolging op te nemen in hun criteria om erkend te worden als vluchteling. Daarnaast bieden we opvang, eten, drinken en (gespecialiseerde) medische zorg.
Trainingen voor hulpverleners
Voor onze en andere hulpverleners hebben we een wereldwijd trainingsprogramma ontwikkeld speciaal voor de groep LHBTI-vluchtelingen. Ook monitoren we de veiligheid en bescherming, en doen we aanbevelingen.
> UN rights experts urge more protection for LGBTI refugees (Engelstalig persbericht)
> UNHCR leads in LGBTI refugee, asylum seeker protection (Engelstalig artikel)
> Ensuring Protection to LGBTI Persons of Concern (Engelstalig memo)
Klik hier voor meer verhalen van LHBTI-vluchtelingen
"We zouden het recht moeten hebben om te zijn wie we zijn, om vrij te zijn en om veilig te zijn,” zegt Pedro Fuentes *, 25 (links) en een transgender man die uit El Salvador moest ontsnappen. In Guatemala werd hij verliefd op Lucia Solorzano *, 25, een transgendervrouw die hij twee jaar geleden ontmoette bij een Pride-parade. “Voor ons was het liefde op het eerste gezicht.” © UNHCR/Pablo Villagran
Samer, 28, en Fadi, 24, zijn twee Syrische mannen die verliefd op elkaar zijn. In hun geboortestad Tartous zorgden de Syrische wetten en vooroordelen ervoor dat ze het risico liepen op gevangenschap, marteling of moord. In juni 2018 ontvluchtten ze Syrië en ze bevinden zich nu in een ander land, niet bekendgemaakt vanwege hun veiligheid. Met hulp van UNHCR wachten ze op hervestiging. © UNHCR/Diego Ibarra Sánchez
De Hondurese vluchteling Maritza met haar partner Jenny in hun appartement in Barcelona. Het stel ontmoette elkaar in 2015 online en richtte samen een tattoostudio op. Maritza ontvluchtte Honduras in 2008 na de verkrachting en moord van een homovriend. Mannen zetten een pistool op het hoofd van haar moeder en zeiden dat Maritza de volgende was. © UNHCR/Markel Redondo
“Toen ik haar voor het eerst zag, kon ik niet geloven dat die prachtige ogen echt waren,” herinnert Amani Zreba, 38 (rechts) zich met haar partner Maria Teresa Araya in hun appartement in Milaan. Voordat de twee elkaar in 2018 ontmoetten, moest Amani Libië ontvlucht, waar ze werd geconfronteerd met voordelen van haar familie. Ze heeft inmiddels een onderneming opgezet om lesbische vrouwelijke asielzoekers die in Italië aankomen te begeleiden. © UNHCR/Federico Scoppa