Parçalanmış bir aile: Aileleri çocuklarıyla Arjantin’de yeniden bir araya geldiler
Parçalanmış bir aile: Aileleri çocuklarıyla Arjantin’de yeniden bir araya geldiler
Yazı, 3 Kasım 2011
Bu yılın başlarında soğuk bir gecede, on yıldan fazla süredir ayrı olduğu yaşça büyük iki çocukları ile yeniden bir araya geldiklerinde Sane ve eşinin neşesi yerine geldi.
BUENOS AIRES, Arjantin, Kasım 2 (UNHCR) –Bu yılın başlarında Buenos Aires’te soğuk bir gecede, on yıldan fazla süredir ayrı oldukları yaşça büyük iki çocukları ile yeniden bir araya geldiklerinde Sane ve eşinin neşesi yerine geldi.
Bugün, 43 yaşındaki Senegallı mülteci, çocukluklarının büyük bir kısmını anne ve babaları olmadan geçiren 15 yaşındaki Demba ve 12 yaşındaki Adama ile tanışıyor. Zulüm nedeniyle parçalanmış olan aile nihayet yeniden aile olma ve yeni bir ülkede bir gelecek kurma şansına sahip oldu.
Demba ve Adama da Ağustos ayının sonlarında Arjantin başkentindeki Ezeiza Uluslararası Havaalanında ilk kez dokuz yaşındaki Isa, altı yaşındaki Ali ve üç yaşındaki Marlene ile tanıştıktan sonra üç tane daha kardeşe sahip olmanın ne demek olduğunun farkına vardılar. Ve ailelerini güç bela hatırladılar.
İki genç çocuk yirminci yüzyılın sonlarında doğdular. Ama onların evlerinin bulunduğu Casamance bölgesi 1990 yılından beri alt-düzeyde ayrılıkçı bir çatışma ile uğraşıyordu. Sane, güvenliklerinden endişe duyduğundan dolayı, 1998 yılında Arjantin’e kaçmadan önce bir şehirden diğerine dolaştı durdu.
Sané eşi Marie ve Demba and Adama adlı iki çocuğunu yanına almadı. "Hepsini beraberimde götürmek imkansızdı. Çok acı vericiydi ama başka şansım yoktu," diye hatırlıyor. 2001yılında, eşi Marie’nin uçak biletini ödeyebilecek duruma geldi ama çocukları getirecek gücü yoktu ve onlar anneanneleriyle kaldılar.
Arjantin’de, çifte, mülteci statüsü verildi ve orada yeni bir hayata başladılar. Başlangıçta kolay değildi. Yeni bir dil ve yeni bir ülkenin kültürünü öğrenmek durumunda kaldılar. Marie geldiklerinden kısa bir süre sonra Isa’ya hamile kaldı ve aile büyümeye başladıkça ay sonunu getirmek zor olmaya başladı.
Sané, Demba ve Adama’yı getirmeyi çok istiyordu, ama ekonomik durumlarının düzene girmesini beklemenin çocuklara daha büyük bir evde, güzel bir yaşam sağlamak için daha akıllıca olacağını düşündü. Daha sonra kağıt işi yapan bir işletmede iş buldu ve kısa süre sonra da ailesinin birleştirilmesi için uygun bir zaman olduğunu düşünerek UNHCR’ye başvurdu.
UNHCR, Dış İşleri Bakanlığı, Ulusal Göç Müdürlüğü, Ulusal Mülteciler Komisyonu ve Uluslararası Kızılay Kızılhaç Komitesinin yanında Uluslararası Göç Örgütü de dahil olmak üzere yetkililerle birlikte çalışarak iki çocuğun Arjantin’de aileleriyle birleşmelerini sağladı.
Dakar’dan Madrid aktarmalı olan uçak onları o serin Ağustos Akşamı Buenos Aires’teki işlek havaalanına getirdiğinde, takım elbisesi içinde Sané ve eşi heyecanla terminalin güvenlik önlemleri alınmış tarafında beklerken Isa, Ali ve Marlene o anın öneminden habersiz gelişlerin yapıldığı yerde heyecanla oynuyorlardı.
Nihayet, içinde birkaç şahsi eşya bulunan el bagajlarını taşıyan ve uzun bir yolculuktan sonra şaşırtıcı bir biçimde neşeli görünen iki özel kıtalararası yolcuyu gördüler.
On yıldan fazladır bastırılan duyguların boşalmasıyla gözyaşları ve kucaklaşmalar birbirini izledi. "Hayalimiz gerçek oldu. Şu andaki mutluluğumuzu tarif etmem imkansız " dedi gururlu, ve sevinçli baba.
Yeniden bir araya gelme partisi hava alanında başladı ve Buenos Aires’in 20 kilometre uzağındaki evlerinde devam etti. Mutluluktan gözleri ışıldayan Sané çocuklarına eve hoş geldin demek için yassa au poisson adı verilen geleneksel bir pilav ve balık yemeği hazırladı ve bunun "bir pizzadan daha besleyici ve ucuz olduğunu " söyledi. Sonunda hepsi hayatlarına devam edebilecekler.
Ana Lía Conde ve Virginia Pico, Buenos Aires, Arjantin