Suriyeli terzinin becerisi Irak kampındaki mültecilerin ihtiyaçlarını karşılıyor

Yazı, 15 Ocak 2013

Mülteciler genellikle başkalarından gelecek yardıma bağlı bir yaşam sürmek zorundayken, Suriyeli bir mülteci sürgün yaşamında kendine yetme ve maddi özgürlük kazanma konusunda bir fırsat yakaladı.

DOMİZ KAMPI, Irak, Ocak (UNHCR) – Çoğu zaman sırtlarındaki kıyafetten başka bir şey alamadan kaçan mülteciler, ev sahibi ülkelerin, UNHCR ve ortaklarının yardımına muhtaç şekilde yaşıyorlar.

Fakat Suriyeli mülteci Diar* (32)  finansal özgürlük kazanma ve kendi kendine yetebilme yolunda bir fırsat yakaladı. Diar, Temmuz’da Domiz Kampına geldikten iki ay sonra, hem mülteciler hem de yerel halk için başarıyla hizmet veren bir terzi dükkanı açtı. Aslen Suriye’nin kuzeydoğusundaki Al Hassakeh ilinden olan Diar, daha önceleri Şam’da uzun yıllar terzi dükkanı işletmişti.  

 “Dört erkek, beş kız kardeşim var” diyor Diar bir yandan müşterisinin gömleğini ütülerken ve ekliyor: “En büyükleri benim ve babamla beraber pek çok sorumluluğum var. Kendi terzi dükkanımı açmayı başardım ve çok mutluyum. Küçük kardeşlerimin okula gitmesine yardım ettim ve bu konuda çok gururluyum”

Şam’da bana çok yakın iki patlamaya tanıklık ettim. Şans eseri hayatta kaldım. Ama bu durumla daha fazla mücadele edemedim, kendimi ve ailemi korumak için kaçmak zorunda kaldım. Bütün ailemle beraber ülkeyi terk ettim, ütü yapabilmek için kampa bizimle birlikte bu ütü makinesini getirdim.”

Diar ve ailesi, Mart 2011’de başlayan Suriye’deki çatışmalardan kaçıp Irak’ın Kürt bölgesine giden 60,000 mültecinin arasında. Mevcut durumda, 31,000 mülteci Domiz’de yaşıyor.

Terzi sekiz metrekarelik dükkanını ailesinin de içinde bulunduğu kamp alanında Eylül ayında açtı. Kısa süre içinde işleri hızla arttı. “Ailemle buraya geldikten sonra, UNHCR bize kalacak yer  verdi ve bana dükkanım için elektrik sağlanmasında yardımcı oldu.”

18 yaşındaki Rashid* Domiz Kampı’na dört ay önce vardı. Şimdilerde Diar’ın memnun müşterilerinden biri. “Kampın dışına çıkıp kıyafet almaktansa burada olması benim için daha ucuz oluyor.” diyor Rashid, Diar’ın pantolonlarını düzeltmeini beklerken. “Hem Diar’dan daha kaliteli ve daha iyi bir hizmet alıyorum.  Daha önce onu denedim ve mükemmel bir terzi olduğuna karar verdim.”

Diar’ın müşterileri artık kamp sınırlarının ötesinde ve yerel halkı da kapsıyor. 53 yaşındaki Shada, Domiz civarlarında yaşıyor ve bu aralar Diar’a iki kızı için yeni elbiseler yaptırmak üzere kampa geliyor. “Diar’ın işinden çok memnunum.” diyor “Daha önce dükkanına üç kere geldim, çok iyi bir terzi. Ve mahallemdeki diğer terzilere göre yarı fiyat ödüyorum. Mahallemdeki diğer kadınlara da Diar’dan bahsettim.”

Domiz’in küçük çaplı dükkanlarındaki ve kamp ekonomisindeki bu büyüme, mültecilerin temel ihtiyaçlarını karşılayan kurumlar ve örgütler üzerindeki baskıyı da hafifletiyor. Örneğin Diar’ın15-20 dolarlık günlük kazancı ailesini geçindirmeye yetiyor.

UNHCR’ın kalacak yer ve dükkanım için elektrik sağlama konusundaki yardımı, benim kamptaki diğer mülteciler ve yerel halk için düşük fiyatlar sunmama olanak sağladı.” diyor Diar memnun bir gülümsemeyle müşterilerine hizmet ederken.

İsimler güvenlik sebebiyle değiştirilmiştir.

Mohammed Abu Asaker,Domiz Kampı, Irak