Het ontroerende verhaal van Louai en Karima

Louai ervoer al op zeer jonge leeftijd de ontberingen van een vluchteling, aangezien zijn familie in de jaren 60 Palestina ontvluchtte en hij opgroeide in Egypte en vervolgens in Libië. “De Palestijnen hebben geen goede tijden meegemaakt.”

Zijn situatie leek te verbeteren toen hij de liefde van zijn leven ontmoette, Karima, een Tunesische jonge vrouw die met haar gezin in Libië woonde. Maar de revolutie brak uit en ze moesten opnieuw vluchten, dit keer naar Tunesië.

Louai bleef voor zijn werk naar Libië reizen, tot hij daar in 2014 werd getroffen door een beroerte. Karima deed er alles aan om hem de beste kansen te geven om te overleven en te herstellen, maar de enige documenten die hij had was een vluchtelingenkaart, en alles werd ingewikkeld.

“Ik voelde dat hij bij me was. Ik stond op het punt gek te worden.”

Karima: “Ik bad dat hij wakker zou worden. Hij is de liefde van mijn leven, hij moest wakker worden. Ik sprak met hem, gaf hem knuffels, ik voelde dat hij bij me was. Ik stond op het punt gek te worden.”

Door de beroerte raakte hij half verlamd en volledig afhankelijk van de zorg van zijn vrouw. Louai wordt bijgestaan ​​door UNHCR en onze partner, de Tunesische Raad voor Vluchtelingen (CTR) in de stad Gabes. Gezien zijn situatie is dit niet genoeg.

UNHCR en CTR pleitten voor opname in nationale hulpprogramma’s. Dankzij deze inzet heeft Louai een kaart waarmee hij nu gratis gezondheidszorg, gratis vervoer en medicatie kan ontvangen; wat helaas nog steeds een uitzondering is voor buitenlanders in Tunesië.

Op de Internationale Dag voor Personen met een Beperking en op iedere dag, zet UNHCR zich in voor de rechten van mensen met een beperking die op de vlucht zijn en voor toegang tot basisvoorzieningen, onderwijs en levensonderhoud.⁣