In 2011 was de wereld getuige van het begin van wat een van de grootste humanitaire en vluchtelingencrises in de recente geschiedenis zou worden. Inmiddels duurt de crisis in Syrië al 12 jaar. Na 12 jaar staat niet alleen de toekomst van een hele generatie Syriërs, maar ook die van Syrië en die van de hele regio op het spel.
Abeer, een weduwe en moeder van vijf kinderen uit Deir Hafer op het platteland van Aleppo. Gedurende de 11 jaar van conflict in Syrië moesten ze meerdere keren vluchten. © UNHCR/Bassam Diab
De situatie van vluchtelingen en gastgemeenschappen is na twaalf jaar moeilijker dan ooit. De toenemende behoeften zijn vergelijkbaar met een nieuwe noodsituatie, en eerdere vooruitgangen op het gebied van het opbouwen van zelfredzaamheid van vluchtelingen dreigen verloren te gaan.
Toen het geweld in 2011 snel escaleerde in Syrië, duurde het slechts weken voor duizenden gezinnen – op de vlucht voor geweld en vernietiging – in buurlanden aankwamen, op zoek naar veiligheid. In de jaren die daarop volgden werden miljoenen Syriërs gedwongen hun huizen te verlaten terwijl het conflict door woedde.
Voor miljoenen Syriërs is het leven als vluchteling de nieuwe norm geworden – maar het is niet normaal. Waarvan velen hoopten dat het een tijdelijke en buitengewone situatie zou zijn, werd al snel gewoon.
Tegenwoordig zijn er in totaal meer dan 13 miljoen Syriërs op de vlucht. 6,8 miljoen Syriërs zijn ontheemd in hun eigen land. Daarnaast vluchtten zo’n 6,6 miljoen Syriërs het land uit. Zij worden opgevangen door 130 landen over de hele wereld. De meesten (80%) worden echter opgevangen in buurlanden, zoals Turkije, Libanon, Jordanië, Irak en Egypte.
Dit is de grootste vluchtelingencrisis ter wereld, maar toch dreigt deze zichtbaarheid te verliezen. En dat terwijl zowel Syrische vluchtelingen als de gastgemeenschappen die hen opvangen onder steeds meer druk komen te staan door toenemende armoede. Vier van de vijf Syrische vluchtelingen wereldwijd (meer dan 5,6 miljoen mensen) wonen in de regio, in landen in de buurt van Syrië.
De Syrische weduwe van vijf kinderen Ronia Metwali woont met haar kinderen in vluchtelingenkamp Domiz, in het noorden van Irak. © Andrew McConnell
Mustafa en zijn zoon zitten buiten zijn geïmproviseerde supermarkt in het Bardarash Refugee Camp, Irak. © UNHCR/Firas Al-Khateeb
Hakima, 21, uit Deir ez-Zor in Oost-Syrië, met haar baby Jad in de vluchtelingennederzetting Bar Elias in centraal Libanon. Hakima is al vijf jaar in Libanon en woont met haar man in het huis van haar zwager, nadat dat van hen overstroomde tijdens storm Norma. © UNHCR/Diego Ibarra
Burgers die door het conflict in Syrië zijn ontheemd, doorzoeken de ruïnes van hun huizen nadat ze zijn teruggekeerd naar de noordelijke stad Aleppo. © UNHCR/Antwan Chnkdji
De zware aardbevingen van begin februari hebben de situatie voor de inwoners van het land verslechterd. De gevolgen van de aardbevingen zijn enorm. Momenteel hebben 8 miljoen getroffen Syriërs hulp nodig. De ramp heeft gezorgd voor een toename in aandacht maar dat is niet voldoende. Want ook op de lange termijn is er hulp nodig.
Steun de slachtoffers van de aardbevingen
Tegenwoordig leven de meeste Syrische vluchtelingen in de regio in armoede. De vooruitzichten zijn slecht voor de meest kwetsbaren onder hen, zoals alleenstaande moeders, kinderen die geen ouder of voogd hebben en mensen met een beperking. De situatie is bijzonder nijpend in Libanon, waar meer dan 90 procent van de Syriërs in extreme armoede leeft, net als steeds meer gemeenschappen die hen opvangen.
In 2021 kon driekwart van de mensen in Syrië niet in hun meest elementaire behoeften voorzien – 10 procent meer dan het jaar ervoor.
Kinderen stoppen met school om te gaan werken. Huwelijken op jonge leeftijd nemen toe, vooral onder de meest verarmde gezinnen. Verbeteringen in de toegang tot onderwijs en gezondheidszorg dreigen teniet te worden gedaan.
Gelukkig heeft een aantal gastlanden positieve maatregelen genomen, zoals het laten toetreden van vluchtelingen tot de arbeidsmarkt, toegang tot openbare gezondheidszorg en andere diensten. Dit is gelukt ondanks het grote aantal vluchtelingen dat in deze landen wordt opgevangen. In Turkije verblijft nog steeds de grootste vluchtelingenpopulatie ter wereld, waaronder meer dan 3,7 miljoen Syriërs. Libanon en Jordanië behoren tot de landen met het hoogste aantal vluchtelingen per hoofd van de bevolking wereldwijd.
Dit is een crisis die vooral kinderen en jongeren treft: bijna de helft (47%) van de Syrische vluchtelingen in de regio zijn kinderen en jongeren onder de 18 jaar. Zij hebben onderwijs nodig, een thuis, en genoeg te eten. Ze hebben ook een toekomst nodig om naar uit te kijken.
Er zijn dringend politieke oplossingen nodig om een einde te maken aan 12 jaar lijden. Er is ook behoefte aan meer hervestigingsmogelijkheden voor de meest kwetsbare Syrische vluchtelingen.
Hulp is nog steeds hard nodig. Help ons om Syriërs steun en bescherming te bieden.
Deel op Facebook Deel op Twitter
