کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از دولت ها درخواست می کند که روند رسیدگی به حل مساله بی تابعیتی در سرتاسر جهان را تسریع نمایند.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از دولت ها درخواست می کند که روند رسیدگی به حل مساله بی ­تابعیتی در سرتاسر جهان را تسریع نمایند.

امروز در هفتمین سالگرد راه اندازی کارزار #من_تعلق_دارم که هدف آن پایان دادن به بی ­تابعیتی است، آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد، کمیساریا اعلام کرد که اقدامات بیشتری برای حل مشکلات میلیون ها فرد در سراسر جهان که همچنان فاقد تابعیت هستند باید صورت گیرد.

 

فیلیپو گراندی، کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان اظهار داشت: پیشرفت چشمگیری در چند سال گذشته حاصل شده است، اما دولت‌ها باید برای رفع شکاف‌های قانونی و سیاست­گذاری ها که همچنان موجب بی ­تابعیت شدن میلیون‌ها نفر شده و یا اجازه می‌دهد کودکان بدون تابعیت متولد شوند، اقدامات بیشتری انجام دهند.

بی تابعیتی یا شرایطی که فرد، متبوع هیچ کشوری محسوب نگردد، میلیون ها نفر را در سر تا سر جهان متاثر می­ سازد. افراد بدون تابعیت اغلب نمی توانند به ابتدایی ترین حقوق از جمله امکان  تحصیل، کار قانونی، دسترسی به خدمات بهداشتی، ازدواج یا ثبت تولد فرزند دسترسی داشته باشند.

از زمانی که کمیساریا کارزار #من_تعلق_دارم را در سال ۲۰۱۴ میلادی با هدف جلب توجه و حمایت از پایان دادن به بی تابعیتی در سرتاسر جهان راه اندازی کرد، بیش از ۴۰۰،۰۰۰ فرد بی تابعیت در ۲۷ کشور دارای تابعیت شده اند. این در حالی است که اکنون ده ها هزار نفر در سراسر آسیا، اروپا، آفریقا و قاره آمریکا در نتیجه تصویب اصلاحات قانونی جدید، مسیری برای کسب تابعیت دارند.

در طول هفت سال گذشته، ۲۹ دولت به کنوانسیون های بی تابعیتی ملحق شده اند که نشان دهنده تقویت اراده سیاسی برای پایان دادن به بی تابعیتی است.

گراندی افزود: این اقدام جهانی جهت مقابله با بی تابعیتی موجب دلگرمی ما است که با تلاش‌های هماهنگ دولت‌ها می‌توانیم این مساله را ریشه‌کن کنیم. اما تا زمانی که پیشرفت­ ها سرعت نگیرد، میلیون‌ها نفری که ازداشتن تابعیت محروم هستند، در یک برزخ حقوق بشری گرفتار شده و قادر به دسترسی به ابتدایی‌ترین حقوق خود نخواهند بود.

بی تابعیتی دلایل متعددی دارد که معمولاً ناشی از خلأها یا نقوص در قوانین تابعیت و نحوه اجرای آنها است. تبعیض  با منشا قومیت، دین و جنسیت عاملی اصلی در بی تابعیتی است.

از آنجا که افراد بدون تابعیت شهروند محسوب نمی شوند، این افراد اغلب از حقوق قانونی یا خدمات اولیه محروم می گردند. این امر آنها را از نظر سیاسی و اقتصادی به حاشیه رانده و در برابر تبعیض، بهره کشی و سوء استفاده آسیب پذیر می کند. همچنین ممکن است نتوانند به آزمایش، درمان یا واکسیناسیون بیماری کووید-۱۹ دسترسی داشته باشند یا دسترسی­ آنها به پشتیبانی و حمایت در مواجهه با خطرات آب و هوایی محدود شود.

دولت‌ها دارای قدرت اعمال اصلاحات قانونی و سیاست گذاری هستند که از طریق آن می‌توان به افراد بدون تابعیت کمک کرد تا در محل زندگی خود تابعیت کسب کنند یا در وهله اول از بروز بی تابعیتی جلوگیری کنند، این امر گاهی تنها با یک اقدام جزئی یا یک تغییر قانونی نسبتاً ساده میسر می شود.

کارزار ده ساله­ ی  #من_تعلق_دارم کمیساریا، از دولت‌ها درخواست می‌کند تا سال ۲۰۲۴ به بی‌تابعیتی پایان دهند.

یادداشت برای ناشران/اطلاعات زمینه ای

بر اساس گزارش های آماری کمیساریا، در سراسر جهان، ۴.۲ میلیون نفر  در حدود ۹۴ کشور فاقد تابعیت هستند. با توجه به اینکه اکثر کشورها داده ای پیرامون بی تابعیتی جمع آوری نمی کنند، تصور می شود که رقم واقعی به میزان قابل توجهی بالاتر باشد.

تا به امروز، ۹۶ کشور عضو کنوانسیون ۱۹۵۴ سازمان ملل متحد در مورد وضعیت افراد بدون تابعیت و ۷۷ کشور عضو کنوانسیون ۱۹۶۱ سازمان ملل متحد در مورد کاهش بی تابعیتی هستند.

از زمان آغاز کارزار #من_تعلق_دارم:

• ۱ دولت، قرقیزستان تمام موارد شناخته شده بی تابعیتی را مرتفع نمود و ۱۱ دولت دیگر در مسیر حل و فصل شرایط عمده بی تابعیتی پیشرفت هایی داشتند.
• ۷ دولت جهت شناسایی افراد بدون تابعیت در قلمرو خود، رویه های تعیین بی تابعیتی ایجاد نموده اند و برخی از این کشورها روند اعطای شهروندی را تسهیل کرده اند.
• ۱۲ دولت جهت تسهیل اعطای تابعیت به مهاجران فاقد تابعیت فرآیندهایی را ایجاد نموده اند.
• ۱۴ دولت قوانین تابعیت خود را اصلاح نموده اند تا اعطای تابعیت به کودکانی که در قلمرو آنها متولد شده و در صورت عدم اعمال این اصلاحات فاقد تابعیت بودند، میسر گردد.
• ۲ دولت با اعمال اصلاحاتی در قوانین تابعیت خود موجب شده اند تا مادران بتوانند همانند پدران به طور برابر تابعیت خود را به فرزندانشان اعطا نمایند.