پیام فیلیپو گراندی، کمسیر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان به مناسبت روز جهانی پناهنده، 30 خرداد 1401

هدف روز جهانی پناهنده تجلیل از روحیه­ی انسانی و شهامت میلیون­ها فردی است که علی­رغم بی­جاشدگی و از دست دادن دارایی‌های خود، به­طور بی­وقفه برای بهبود زندگی خود، خانواده‌هایشان و جوامع تلاش می کنند.

امسال نیز فعالیت‌های پیش­روی خود را به یاد می‌آوریم زیرا رهبران جهان همچنان قادر به حل درگیری­ها نبوده یا تمایل به انجام این کاررا ندارند.

کمیساریا اخیرا ارقامی به­ظاهر غیرقابل تصور را اعلام کرد: هم­اکنون 100 میلیون نفر مجبور به ترک وطن­ خود شده­اند. جنگ در اوکراین همچنین وضعیت‌های اضطراری جدید یا طولانی مدت در مکان­هایی همچون اتیوپی، بورکینافاسو، میانمار، نیجریه، افغانستان و جمهوری دموکراتیک کنگو، همگی در رسیدن به این چنین آمار سرسام آوری نقش داشته اند.

عدم وجود راه‌حل‌های کافی همچنان رو به افزایش هستند زیرا افراد بیشتری در مقایسه با افرادی که توانایی بازگشت به خانه، اسکان مجدد در کشور ثالث یا ادغام کامل در کشوری که در آن به دنبال امنیت بودند، مجبور به گریختن می‌شوند. به عبارت دیگر، بی­جاشدگی اجباری از راه­حل­­های موجود برای افرادی که درحال گریختن هستند در حال پیشی گرفتن است.

اما وضعیت نباید این­گونه باقی بماند.

رهبران میتوانند با یکدیگر با کمک راه­حل­های انسانی و پایدار جهت ایجاد صلح و حل مشکلات افرادی که بی­جا شده­اند ، همکاری کنند.

برای مثال ساحل عاج که من امروز روز جهانی پناهنده را در این کشور گرامی می‌دارم، از درگیری شدیدی که صدها هزار تن را مجبور به ترک کشور خود کرده است، عبور کرده است. بیش از 310،000 پناهنده از ساحل عاج، یا 96 درصد از افراد بی­جا شده، به‎صورت داوطلبانه در دهه اخیر به خانه­های خود بازگشته­اند. کشورهای منطقه با همکاری یکدیگر، این وظیفه را بر عهده گرفته اند تا کسانی که مایلند در کشور آن­ها بمانند را ادغام کنند و اقامت آن­ها را در خانه و جوامع جدیدشان را ساماندهی کنند.

برای افرادی که یک بار مجبور شده‌اند همه‌چیز خود را رها کنند، بازگشت به وطن یا اقامت دائم در خانه ای جدید حس امنیتی با خود به همراه داشته که می‌تواند زندگی‌ آن­ها را تغییر دهد.

الودی و خواهرانش در سال ۲۰۲۰ میلادی از لیبریا به روستای خود به نام بابلی وایا بازگشتند. آنها با دریافت کمک‌هزینه‌ای از کمیساریا یک سالن افتتاح کردند که نام آن را سهاتیزی گذاشتند. وی توضیح داد که نام این سالن به معنی«زمان رنج به پایان رسیده است» می‌باشد که اشاره به پایان جلای وطن آنها و بازسازی زندگی‌ در وطن خود دارد.

داستان الودی وصدها هزار داستان مشابه دیگر، نشان می‌دهند که هنگامی که صلح برقرار شود و کشورها باهم همکاری کنند چه راه­حل‌هایی برای پناهندگان مقدور می­شود. هرچند متاسفانه، در موارد اندکی این موفقیت حاصل می­شود.

به این دلیل است که من امروز، در روز جهانی پناهنده، از دولت‌ها درخواست می‌کنم تا به کشورهایی‌مانند ساحل عاج بنگرند. کشوری که تایید می­کنند پایان دادن به جنگ و درگیری بهترین و تنها راه جلوگیری از بی­جاشدگی اجباری است. دنیا تنها یک انتخاب پیش رو دارد: متحد شدن برای معکوس­کردن روند آزار و اذیت، خشونت و جنگ، یا پذیرفتن این حقیقت که بی­جاشدگی اجباری ادامه‌دار به­عنوان میراث قرن بیست و یکم میلادی باقی خواهد ماند. همگی ما می‌دانیم انتخاب درست و هوشمندانه چیست.

Share on Facebook Share on Twitter